Canvas
Aanwijzingen dat een persoon mogelijk een slaapstoornis heeft, kunnen variëren van overmatige slaperigheid overdag tot problemen met geheugen, stemming, energie en nog veel meer. Snurken, ongecontroleerde spierbewegingen, naar adem happen, schreeuwen en het uitvoeren van reguliere taken tijdens de slaap zijn enkele van de aanvullende aanwijzingen dat iemand mogelijk een slaapstoornis heeft. Symptomen variëren afhankelijk van het type slaapstoornis en de oorzaak ervan.
Personen met een mogelijke slaapstoornis zijn zich mogelijk bewust of onbewust van de symptomen; af en toe kan een partner snurken of andere symptomen die ’s nachts optreden detecteren, ook al kan een collega overdag slaperigheid zien. Omdat slaap tot veel gezondheidsproblemen kan leiden, zien zorgprofessionals patiënten die andere zorgen melden of testresultaten vinden die kunnen wijzen op een slaapstoornis.
Mensen met slaapstoornissen kunnen problemen ervaren die verder gaan dan uitputting, zoals een hoger risico op cardiovasculaire problemen en diabetes. Bovendien kan het missen van een gesloten oog verstoringen veroorzaken in het hele lichaamssysteem, inclusief metabolisme en immuunfunctie.
Slumber Lawn raadpleegde verschillende betrouwbare gezondheidsbronnen, waaronder Mayo Clinic, Healthline en het National Institute of Neurological Diseases and Stroke, om een lijst samen te stellen van 15 veelvoorkomende slaapstoornissen en hun symptomen.
Onderzoek deze lijst om meer te weten te komen over tekenen dat een slaapstoornis de oorzaak kan zijn van die intense uitputting of een slecht humeur.
Hypersomnie
Mensen met primaire hypersomnie hebben vaak de behoefte om meerdere keren per dag een dutje te doen, terwijl personen met secundaire hypersomnie overdag slapen vanwege andere gezondheidsproblemen, waaronder de ziekte van Parkinson, slaapapneu, chronisch vermoeidheidssyndroom en nierfalen, waardoor ze slecht doorslapen. de nacht. Mannen zijn kwetsbaarder voor hypersomnie dan vrouwen. Andere symptomen van de ziekte zijn lage energie, geheugenproblemen en prikkelbaarheid.
Intense Slapeloosheid
Angst is vaak de boosdoener achter ernstige slapeloosheid, die enkele dagen tot enkele weken kan aanhouden. Andere factoren kunnen geluid, licht, ongewone omgeving, pijn en jetlag zijn. Personen met ernstige slapeloosheid kunnen moeite hebben met inslapen of doorslapen, waardoor ze zich uitgeput, afgeleid, depressief en prikkelbaar voelen. Passende slaaphygiëne – slapen in een koele, verduisterde kamer; na een dagelijks slaapprogramma en regelmatig sporten, minstens 5 uur voor het slapengaan, kan helpen.
Aanhoudende Slapeloosheid
Personen die gedurende een maand of langer moeite hebben met slapen of meerdere keren per week, ervaren chronische slapeloosheid. De aandoening manifesteert zich meestal als een onvermogen om in slaap te vallen of in slaap te blijven of door te vroeg wakker te worden. Chronische gezondheidsproblemen en psychische problemen kunnen bijdragen aan chronische slapeloosheid, evenals medicijnen, stimulerende middelen en leefstijlfactoren, waaronder ploegendienst en jetlag.
Begin Slapeloosheid
Stress en depressie behoren tot de problemen die slapeloosheid kunnen veroorzaken, wat van invloed is op het vermogen om in slaap te vallen. Stimulerende middelen en andere slaapstoornissen, waaronder het rustelozebenensyndroom, kunnen ook een rol spelen. Stemmingswisselingen, angst, prikkelbaarheid en concentratieproblemen behoren tot de typische symptomen.
Zorg Slapeloosheid
Zowel medische aandoeningen – waaronder slaapapneu, GERD (gastro-oesofageale refluxziekte) en astma – en psychologische gezondheidsproblemen zoals depressie kunnen slapeloosheid veroorzaken, gekenmerkt door moeite met doorslapen en niet in staat zijn om weer in slaap te vallen nadat ze ’s nachts wakker zijn geworden. Personen met deze specifieke slaapstoornis maken zich vaak zorgen dat ze niet genoeg slaap krijgen, waardoor een vicieuze en uitputtende cirkel ontstaat.
Gedragsslapeloosheid Bij Jongeren
Twee factoren – negatieve associaties met ouderlijk en slaaponvermogen om grenzen te stellen – liggen ten grondslag aan de meeste gevallen van gedragsslapeloosheid bij jongeren, wat kan leiden tot overmatige slaperigheid overdag, problemen met onderwijs en psychologische managementproblemen. Ouders en hun kinderen die samenwerken om gedragsveranderingen aan te brengen, zoals een kind leren zichzelf te kalmeren, grenzen te stellen en zich eraan te houden en een positieve routine voor het slapengaan tot stand te brengen, helpen vaak om deze stoornis op te lossen.
Periodieke Bewegingsstoornis Van De Ledematen
Het primaire symptoom van periodieke bewegingsstoornis van de ledematen (PLMD) is spiertrekkingen, schokken en het buigen van de benen en armen tijdens het slapen, zo vaak als om de 20 tot 40 seconden. Slaperigheid overdag en prestatieproblemen op de werkplek door onvoldoende slaap zijn andere veelbetekenende symptomen. Hoewel de oorzaak van de belangrijkste PLMD onbekend is, is secundaire PLMD over het algemeen het gevolg van een onderliggende medische aandoening, zoals diabetes of bloedarmoede. Geneesmiddelen, veranderingen in levensstijl en/of behandeling van de onderliggende aandoening kunnen de ziekte meestal effectief beheersen.
Rustelozebenensyndroom
Tintelende, brandende en kruipende sensaties in de benen, samen met de noodzaak om ze te bewegen, zijn de belangrijkste symptomen van het rustelozebenensyndroom. Deze ongemakkelijke sensaties treden meestal in de late namiddag of nacht op en worden veroorzaakt door zitten en liggen, en dit kan vervolgens het vallen en in slaap blijven moeilijk maken. Net als een periodieke bewegingsstoornis van de ledematen, kan het rustelozebenensyndroom ook de armen aantasten en kan het worden behandeld met veranderingen in levensstijl, zoals ontspanningstechnieken en het beperken van de consumptie van alcohol, cafeïne en tabak en medicijnen.
Type 1 Narcolepsie
De hersenen van personen met narcolepsie kunnen de slaap-waakcycli niet aan. Type 1 narcolepsie wordt aangegeven door lage niveaus van een hersenhormoon genaamd hypocretine en het begin van kataplexie, dat is de vermindering van de spiertonus en het reguleren van spiercontrole die plotseling optreedt en vaak wordt veroorzaakt door een krachtige emotionele reactie, zoals opwinding, woede, of angst. Andere indicatoren van vorm 1 narcolepsie zijn onder meer overmatige slaperigheid overdag tot koude rillingen tot tijdelijke verlamming die optreedt tijdens het in slaap vallen of wakker worden.
Type 2 Narcolepsie
Narcolepsie met normale niveaus van hypocretine en niet vergezeld van kataplexie wordt narcolepsie van de tweede soort genoemd. Mensen met type 2 narcolepsie ervaren gewoonlijk ook minder intense slaperigheid overdag en hallucinaties.
Slaapwandelen
Slaapwandelen, ook wel slaapwandelen genoemd, is een ziekte waarbij mensen hun bed verlaten en rondlopen terwijl ze slapen; ze kunnen tijdens hun slaap ook deelnemen aan reguliere activiteiten, zoals praten, eten, aankleden of naar de badkamer gaan. Slaapwandelen gebeurt meestal tijdens het eerste uur of twee van de slaap terwijl een persoon in non-rapid eye movement (NREM) slaapt. Genetica, ernstige vermoeidheid, angst, alcohol of cafeïne voor het slapengaan, en soms kan een onderliggende medische aandoening slaapwandelafleveringen veroorzaken.
Praten In Je Slaap
Individuen die slaperigheid ervaren, beter bekend als praten in de slaap, kunnen mompelen, in brabbeltaal spreken, logische discussies voeren en zelfs in een andere taal of stem praten in elk stadium van de slaapcyclus, zelfs in zowel REM- als niet-REM-stadia. Net als slaapwandelen, is praten in de slaap waarschijnlijker als het in een huishouden werkt of als de persoon ernstig moe of gestrest is. Ziekte en bijbehorende koorts kunnen ook de kans op praten in de slaap vergroten.
REM-slaapgedragsstoornis
Mensen met een REM-slaapgedragsstoornis voeren hun levendige dromen uit tijdens REM-stadia en kunnen zich dan herinneren wat er in hun fantasieën gebeurde toen ze wakker werden. Deze acties kunnen stoten, schoppen, schreeuwen en springen omvatten, afhankelijk van wat er in de droom gebeurt. Van tijd tot tijd wordt REM-slaapgedragsstoornis geassocieerd met een neurodegeneratieve ziekte, zoals de ziekte van Parkinson en multiple system atrophy (MSA).
Obstructieve Slaapapneu
Snurken of naar adem happen tijdens de slaap en extreme slaperigheid overdag zijn slechts enkele van de tekenen van obstructieve slaapapneu, die wordt veroorzaakt door een blokkering van de bovenste luchtwegen als gevolg van de ontspanning van deze keelspieren. Het belangrijkste probleem van obstructieve slaapapneu is wanneer mensen episodes hebben waarbij ze kort stoppen met ademen tijdens de slaap, soms tot tientallen keren per dag. Obstructieve slaapapneu wordt in verband gebracht met ernstige gezondheidsproblemen, zoals diabetes type 2, zwaarlijvigheid, hoge bloeddruk, hartproblemen en nog veel meer.
Centrale Slaapapneu
Een ernstige ziekte die schade aan de onderste hersenstam heeft veroorzaakt, is meestal de oorzaak van slaapapneu. Deze schade voorkomt dat de geest uw systeem leert ademen, zelfs tot 20 minuten per keer bij pasgeboren baby’s. Af en toe kan het verwarrend zijn om centrale slaapapneu te onderscheiden van obstructieve slaapapneu, omdat verschillende symptomen, zoals slaperigheid overdag, ochtendhoofdpijn en prikkelbaarheid, elkaar kunnen overlappen. Centrale slaapapneu veroorzaakt echter over het algemeen geen snurken. Sommige mensen hebben een combinatie van beide soorten slaapapneu.
